Dr. Mc Glynn en Henry George

Indirect raakte Henry George in conflict met de katholieke kerk. Een priester die zijn leer betrok bij zijn prediking werd door de Paus himself in de ban gedaan. Jawel dezelfde Leo XIII met wie George in de clinch lag en wie hij een indrukwekkend antwoord schreef op zijn encycliek Rerum Novarum in 1891. Dat antwoord van een paar honderd pagina’s is in honderdduizenden exemplaren over de gehele wereld onder de naam: “Het vraagstuk van den Arbeid, Open brief aan Paus Leo XIII. Zowel het boek als de gehele encycliek zijn te lezen in de bibliotheek van Grondvest. Een verkorte weergave vindt u op www.grondvest.eu .

Toegezonden door de Robert Schalkenbauch Foundation te New York en vertaald:
We verplaatsen ons even naar de grote strijd die gevoerd is tussen een groot aanhanger van Henry George, de katholieke priester Dr. Edward Mc Glynn, en het Pausdom.
Edward Mc werd geboren in de First Street, op de Lower East Side van New York op 27 september 1837. Hij werd tot priester gewijd op 24 maart 1860 in de kerk van St. John Lateran, in Rome.
Kort na zijn wijding keerde hij naar New York terug, was in dienst van verschillende parochies, en werd in 1886 pastoor van St. Stephens.
Dr. Mc Glynn las “Vooruitgang en Armoede” geschreven door Henry George, in 1880. Hij vond er datgene in “waarnaar hij lang gezocht had en treurde, omdat hij het niet vond”.
Hij hield vaak een rede ter ondersteuning van de “grondhervorming”, zoals die verdedigd werd door Henry George en zijn dynamische persoonlijkheid en zijn wonderbare welsprekendheid boeiden de aandacht van grote menigten toehoorders. Zijn activiteit veroorzaakte al snel dat zijn geestelijke superieuren hem berispten omdat hij, naar zij beweerden datgene steunde wat “strijdig was met het Christelijk geloof en met de Katholieke leer”. Er werd hem verboden te spreken over grondbezit. Dr. Mc Glynn gehoorzaamde echter niet aan dit verbod en na verloop van tijd vaardigde Paul Leo XIII een beslissend en gebiedend bevel uit: Mc Glynn moest in Rome komen om te worden getuchtigd.
Dr. Mc Glynn ging niet naar Rome en excommunicatie volgde; hij werd in de ban gedaan.
Toen 6 jaar later Mgr. Satolli als speciale vertegenwoordiger van Zijne Heiligheid de Paus naar de Verenigde Staten kwam om onder andere de zaak van Mc. Glynn te onderzoeken, was de verbitterde stemming van het volk, veroorzaakt door het in de ban doen van de populaire priester, nog steeds niet geweken. Dr. Mc Glynn werd gevraagd een uitgebreide verklaring te schrijven over de filosofie, waarvoor hij de kansel had geofferd.
Het eenstemmig oordeel van Mgr. Satolli en de commissie van 5 theologen aan wie hij een verklaring voorlegde, luidde, dat in de grond-filosofie, die door Mr. Mc Glynn werd gepredikt, niets in strijd was met het Christelijk geloof of met de Katholieke kerk. Dit oordeel werd openbaar gemaakt door Mgr. Satolli aan de Katholieke Universiteit van Washington op 23 december 1892. Laat op de avond van die dag verklaarde Mgr. Satolli, die kort daarna de eerste Pauselijke gezant werd in de Verenigde Staten, aan de pers, dat Dr. Mc Glynn weer in zijn eer hersteld was, aangezien hij de Pauselijke vertegenwoordiger in zijn rechtszaak op alle punten had bevredigd.

(Die Mgr. Satolli had natuurlijk wel enige boter op zijn hoofd. De invloed van George werd groter alsmede zijn politieke macht. Satolli moest in het reine zien te komen met Mc Glynn om onbesproken zijn ambt als Pauselijk afgezant te kunnen aanvaarden.-red. Grondvest.)